Laatste gedicht

Nee, dit wordt niet mijn laatste gedicht ooit. Tenzij het noodlot mij aanstonds bij de strot heeft, maar de bedoeling is dat er nog vele gedichten volgen. Nope, dit is een gedicht dat ik onlangs schreef voor de nieuwste bundel, en wel voor de epiloog. De bundel zelfs is nog lang niet gereed, maar deze is om de reeks mee te eindigen.

Dit gedicht reflecteert mijn gedachten over hoe ik mijn einde zie: niet zoals mijn grootvader met een luier vol poep in een stinkend verzorgingstehuis, en ook niet ter overlast van mijn kinderen bij hen inwonend, nee, mijn einde bepaal ik zelf. Tegen de tijd dat het lijf en/of de geest bijna op is, dan is het mooi geweest. Natuurlijk kan ik niet echt voorzien of inschatten dat het uiteindelijk zo zal gaan, maar dit is wel zoals ik het zou wensen. Over een paar decennia of daaromtrent.

HJR,
april 2014